Vogelfotografie, kansen creëren en benutten
Als je niet schiet , kun je niet scoren. Een rake uitspraak van een uiterst succesvolle voetballer en coach ( Johan Cruijff ).
Wat er niet bij vermeld wordt , is dat je eerst wel in scoringspositie moet komen. Eigenlijk geldt ditzelfde ook voor de vogelfotografie. Makkelijker gezegd dan gedaan. Daarom enkele tips.
Deze foto van de koekoek is op een geringe afstand van nog geen 7m. gemaakt. Een schuwe vogel die je eigenlijk eerder hoort dan ziet.
Bij toeval ontdekte ik een tweetal koekoeken die vanaf een dode tak van een vlier de omgeving afstruinden naar nesten van waadvogels en natuurlijk op zoek naar voedsel.
Allereerst ben ik op zoek gegaan naar de mooiste plek om te kunnen fotograferen. Dwars op de tak , op ooghoogte , achtergrond niet te onrustig en natuurlijk de lichtinval.
Hoe nu verder. Er was geen mogelijkheid voor een schuiltent ( locatie Terschelling , tent thuis. ). Een oude slaapzak en vier oude garnalennetje waren voldoende om mij zelf onzichtbaar te maken. Wat dode takken ervoor en erover en klaar is kees. Omdat je niet weet hoelang het wachten duurt , heb ik mijn lens en body op een driepoot gezet , zodat ik al liggend de tak in de gaten kon houden. Meestal komen de koekoeken al geluid makend aanvliegen , maar deze had een rups in z’n bek , vandaar dat een en ander nagenoeg geruisloos ging. Behalve belichting en scherpte , had ik de camera op elektronisch ingesteld, zodat het afdrukken geluidloos gaat en bovendien het aantal foto’s per sec. hoger ligt. De kans op het juiste moment werd hierdoor ook nog eens vergroot.
U ziet het , na de maaltijd bleef de vogel rustig uitbuiken.
Wat is de moraal van dit verhaal ?
- Ga eerst eens observeren om je kansen te vergroten. Wat is het gedrag van de vogel en welke mogelijkheden zijn er om succesvol te zijn ?
- Hoe kun je jezelf onzichtbaar maken of hoe accepteert de vogel jou in zijn biotoop.
- Welk tijdstip is voor een mooie foto het beste ? Zelf fotografeer ik of s, morgens heel vroeg ( vanaf zonsopkomst ) of s, avonds. Overdag bij grote uitzondering.
- Het is de fotograaf die de foto maakt en niet de apparatuur. ( kan overigens wel het verschil maken ).
- Mijn ervaring is dat een auto redelijk makkelijk geaccepteerd wordt. Ga echter eerst eens een poos ergens staan , zodat de vogel eraan gewend raakt. Plotseling stoppen levert bijna altijd een teleurstelling op. Is die aan je gewend , ga dan eerst op afstand je raam openen en de lens naar buiten steken voordat je dichterbij komt. Camera alvast instellen.
Hier een voorbeeld van het in praktijk gebrachte van bovenstaande adviezen. Deze slechtvalk volg ik al 3 jaar. Is aan mijn auto gewend en accepteert dat ik op deze korte afstand haar mag fotograferen. Komt er een andere auto aan , dan is ze verdwenen. Aan het licht is duidelijk te zien dat het vroeg is en door het observeren weet je bij voorbaat al waar ze gaat zitten ( altijd op een verhoging ). Soms zit je wel 2 uur te wachten voor enige activiteit , maar dan leg je het poetsen van de veren maar vast , of andere grappige momenten.
Het moment waarop je zit te wachten , is natuurlijk het vangen van een prooi. In deze 3 jaar heb ik achtereenvolgens de volgende prooien voorbij zien komen : zilvermeeuw , stormeeuw , kokmeeuw , zee-eend , drieteenstrandloper , merel , houtsnip , waterral , spreeuw.
Ook deze foto was mogelijk door het accepteren van mijn auto. Helaas kwam er een andere fotograaf en de nog niet volledig verorberde prooi bleef achter. De slechtvalk kwam niet meer terug. Jammer van de verspilling.
Soms zijn er geen mogelijkheden om jezelf onzichtbaar te maken of ergens vanuit de auto te fotograferen. Toch blijven er dan mogelijkheden. Er zat een mannetje blauwborst wat erg territorium beschermend was. Een duindoorn was zijn favoriete uitkijkpunt.
Hier heb ik eerst een statief met camera in de buurt gezet en ben van afstand gaan kijken of deze geaccepteerd werd. Toen dit het geval was , ben ik zelf in de nabijheid hiervan gaan zitten. Wel met hoofdbedekking en camouflagekleren. De afstand naar mijn camera steeds kleiner gemaakt. Uiteindelijk steunend op mijn knieën om zo klein mogelijk te blijven kon ik de door mij gewenst foto’s maken.
U ziet , ook al lijken de kansen klein , met beleid en geduld blijft succes mogelijk.