Vogelfotografie, een laag standpunt, goed bekeken.

Deze foto is genomen vanuit de auto, zodat je als het ware van boven op de velduil kijkt en dus een deel van de achtergrond terugziet op de foto.

De vogel krijgt niet de aandacht, die hij wel verdient.

Door even later naast de auto te gaan liggen, kon ik de onderstaande foto maken.

De velduil staat nu prominent in beeld en de achtergrond verstoort het beeld niet.

Aangezien het laat in de middag was, werkte het licht ook nog eens mee.

U ziet, welk effect het standpunt op een foto kan hebben.

Doordat vogels zich aan jouw standpunt niets gelegen laten, zul je inventief te werk moeten gaan. Zitten ze te laag, dan moet je naar beneden en andersom zul je omhoog moeten.

Laat ik beginnen bij de lastigste klus: Jij moet omhoog om een mooi standpunt te creëren.

Nee, ik ga echt geen ladder gebruiken met het risico dat mijn dure apparatuur, of nog erger, mijn eigen lichaam schade oploopt.

Dus hoe dan wel?

Het klinkt zo logisch als ik zeg, dat je gebruik moet maken van de omstandigheden die aanwezig zijn.

In een aantal bomen ontdekte ik een roestplaats voor ransuilen en vlak daarnaast liep een dijkweg, zodat ik op dezelfde hoogte als de vogel de volgende foto kon maken.

Doordat de afstand zodanig was, dat ik een kopportret kon maken, heb ik hiervoor gekozen.

Reden: De ransuil zat niet helemaal vrij en de takken zouden de aandacht teveel afleiden van de vogel.

Kerkuil

Een kerkuil stond hoog op mijn verlanglijstje.

Dus, toen ik de mogelijkheid kreeg bij een particulier in de schuur een poging te wagen, moest ik wat verzinnen om niet vanaf de grond de, toen nog niet aanwezige, uil op ooghoogte te kunnen fotograferen.

Er was een klein zoldertje, waar een schuiltentje net kon staan.

Mij daar geïnstalleerd en na 2,5 uur wachten kwam de vogel geruisloos aanvliegen.

Ook hier moest ik weer genoegen nemen met de plaats waar de vogel zijn rustplaats had, maar het feit dat de foto op dezelfde hoogte genomen is , vergoedt een hoop.

Dus voordat je gaat fotograferen, is het belangrijk om, naast de lichtinval etc., ook te kijken welke mogelijkheden de omgeving biedt, om een optimaal standpunt ten opzichte van het te fotograferen onderwerp in te nemen.

Bij een lager zittende vogel krijg je te maken met andere “hindernissen”. Bij bovengenoemde mogelijkheden heb ik steeds gebruik kunnen maken van een statief. Een statief is redelijk laag in te stellen, maar,om een foto te maken, zul je zelf ook op de buik moeten gaan liggen.

Wil je geen nekklachten krijgen , dan kun je dit niet al te lang volhouden. Daarom maak ik gebruik van een hoekzoeker, waardoor ik van bovenaf kan kijken.

Dit is even wennen, maar redelijk snel onder de knie te krijgen. Een groot voordeel: als de ondergrond nat en smerig is, krijg je hooguit wat vieze knieën. Ook hier geldt weer: kijk naar de mogelijkheden.

Op het wad gebruik ik vaak een basaltsteen als steun voor mijn lens. Een nadeel hiervan is natuurlijk dat ik niet snel van plaats kan veranderen. Ook hier weer een voorbeeld van verschil in standpunt.

Foto van dezelfde vogel ( Kanoet ) , maar nu vanaf een basaltsteen op het wad.

Op het strand wil ik graag wat flexibeler zijn. Daarom maak ik gebruik van een pittenzak. Sommige collega fotografen gebruiken een oude koekenpan, die ze gemakkelijk kunnen verschuiven.

Drieteenstrandloper zwoegend tegen de wind en het opstuivende zand. Foto gemaakt vanaf een pittenzak, ikzelf liggend op het strand. Tot nu toe heb ik geen al te gekke capriolen uit hoeven te halen om de vogels op het juiste standpunt te kunnen vastleggen. Tenminste, als je niet al te gevoelig bent voor de opmerkingen, die je soms aan moet horen van voorbijgangers.

Anders wordt het, als de vogels zich in het water bevinden. Een uitkomst voor de meeste vogelfotografen zijn de vogelkijkhutten, die zich op ooghoogte bevinden. Zelf ben ik niet zo’n huttenfotograaf, liever ben ik in de vrije natuur om mijn hobby uit te oefenen.

Toch hieronder een foto vanuit een hut, waar het water zich op ooghoogte bevond. Zo’n hut bevindt zich dan onder het waterniveau en je kunt vanaf je statief fotograferen op een mooi laag standpunt.

Een roodhalsfuut in een prachtig licht met een zachte achtergrond en een mooi laag standpunt.

Tot nu toe zijn alle voorbeelden om op het juiste standpunt te komen, met enige inspanning redelijk oplosbaar. Ingewikkelder wordt het, als de vogels zich in het oppervlaktewater bevinden.

Je zult dan zelf te water moeten. Het aanschaffen van een waadpak is dan wel een vereiste, want de temperatuur ligt tijdens het fotograferen nog weleens laag en, om de juiste foto te maken, zul je toch enige tijd in het water moeten verblijven.

Vanwege de privacyregels heb ik de foto van mijn collega achterwege gelaten en laat alleen onze lenzen zien.

De watertemperatuur was op 21 maart nog behoorlijk laag en na 4.5 uur wachten en fotograferen, kostte het de nodige moeite om weer aan wal te komen.

Doordat de bodem niet helemaal vlak is, zul je het statief goed moeten aandrukken in de modder.

Daarnaast is het raadzaam om te kijken of er boten aankomen, vanwege de hoogte van de golven die kunnen ontstaan.

Het wordt een dure grap als camera en lens onder water verdwijnen. Door de rubberboot hebben we minder kans gezien te worden door de vogels.

Daarnaast was het ook belangrijk dat er niet teveel wind stond en het enigszins bewolkt was vanwege de schittering van het water.

Kortom ,nogal wat voorwaarden voor een goede foto , naast natuurlijk de aanwezigheid en activiteit van de futen, waarvoor wij kwamen.

Benieuwd naar het resultaat ?

Zo zie je maar: Inventiviteit, doorzettingsvermogen en veel uren maken, alvorens je die foto kunt maken, die je voor ogen hebt.

Want ook het vooraf bedenken wat je wilt, is een voorwaarde voor succes.

Naast de juiste apparatuur, is het nog altijd de fotograaf, die bepaalt hoe het plaatje eruit gaat zien.